Malar Segar (Filem oh Filem)

Assalammualaikum dan salam sejahtera saya ucapkan kepada pembaca sekalian. Semoga berada dalam keadaan sihat hendaknya. Pada kali ini, saya akan membincangkan tentang tajuk Malar Segar (Filem oh Filem). Saya pasti anda semua telah menonton dua klip video yang saya paparkan di atas. Pasti anda tertanya-tanya, apakah kaitan antara kedua-dua filem tersebut? Baiklah, kaitan yang saya cuba tonjolkan ialah penggunaan bahasa dalam kedua-dua filem tersebut. Filem ini dihasilkan dalam dua zaman yang berbeza, iaitu zaman dahulu dan sekarang. Lihatlah, begitu ketara sekali perbezaan bahasa yang digunakan antara dua filem ini. Sebelum pergi lebih jauh, terlebih dahulu saya memohon maaf sekiranya ada sesiapa yang terasa tentang perkara ini. Saya hanya ingin bercakap dalam konteks bahasa, iaitu penggunaan bahasa Melayu dalam filem Melayu.

          Jika anda perhatikan kepada klip video satu, iaitu dipetik daripada filem Seniman Bujang Lapok karya Allahyarham Tan Sri P. Ramlee, jelas kepada kita bahawa karya ini menggunakan bahasa Melayu pada keseluruhan jalan ceritanya dan sememangnya menggunakan longhat bahasa Melayu yang sebenar. Jalan ceritanya juga hampir sama dengan kebanyakan jalan cerita drama atau filem pada hari ini, iaitu melibatkan watak protagonis dan antagonis. Walaupun terdapat watak antagonis, bahasa yang digunakan tetap menggunakan bahasa Melayu seperti watak Sarip Dol Samseng Kampung Dusun dalam filem tersebut. Mendengar namanya sahaja pun kita sudah mengetahui bahawa beliau memainkan watak sebagai seorang samseng. Namun, jalan cerita yang hendak disampaikan tetap mudah diterima oleh khalayak yang menyaksikannya. Mungkin itulah kelebihan pengarah, penulis skrip dan pelakon pada zaman dahulu yang kaya dengan bakat semula jadi mereka berbanding dengan zaman sekarang. Biarpun menggunakan bahasa Melayu sepenuhnya, watak yang dilakonkan tetap nampak hidup, menyeronokkan untuk ditonton dan terdapat pelbagai pengajaran yang boleh diambil seperti menghormati orang lain, kehidupan berjiran, erti sahabat sejati dan sebagainya. Saya kira sebab itulah, karya-karya Allahyarham Tan Sri P. Ramlee boleh diterima ramai hingga ke hari ini. Malah menjadi malar segar, biarpun ditonton berulang kali perasaan bosan tidak pernah terasa.

          Sebaliknya, jika kita perhatikan kepada perkembangan industri perfileman negara kita pada masa ini, kebanyakan pengarah, penulis skrip dan pelakon galak menggunakan bahasa yang bercampuran di antara bahasa Melayu dan bahasa Inggeris. Lebih membimbangkan apabila pelakon menggunakan longhat seperti orang cina. Alasannya, mungkin hendak menghayati sebenar-benarnya watak sebagai seorang samseng seperti dalam klip video di atas. Kemungkinan juga longhat ini diambil kerana ingin meniru filem-filem samseng dari negara luar. Persoalannya, apakah pengajaran yang penonton akan dapat apabila menonton filem sebegini? Sebagai pengarah, penulis skrip dan pelakon mereka haruslah sedar bahawa filem yang mereka hasilkan akan ditonton oleh setiap lapisan masyarakat. Sekiranya filem sebegini ditonton oleh golongan ambang remaja, nescaya akan menjadi ikutan kepada mereka. Sudah menjadi resam remaja suka mencuba sesuatu yang baru bagi mereka. Mahukah kita mendengar anak-anak muda, adik-adik kita sendiri menggunakan bahasa yang kasar seperti ini? Jawapannya pasti tidak bukan. Oleh itu, sebagai pengarah, penulis skrip dan pelakon janganlah hanya memikirkan keuntungan semata-mata. Seharusnya, anda semua sedar bahawa penggunaan bahasa Melayu yang betul dalam jalan cerita juga boleh menarik khalayak untuk menonton. Bahkan, anda juga akan menjadi antara kelompok yang menyumbang kepada proses memartabatkan penggunaan bahasa Melayu di negara ini. Sekian..